Vergeef mij als niet alle niet alle datums kloppen. Ik zit op dit moment aan de morfine en kan wat last hebben van de bijwerkingen hiervan.

Op 15 april 2010 heb ik Essure methode ondergaan, die totaal niet pijnloos bleek dat mijn baarmoeder zo verkeerd lag dat het plaatsen van de Essuree bijna niet mogelijk was. Nadat de rechter geplaatst was en de arts de linker wilde plaatsen. Werd mij verteld dat het veertje niet los gelaten had. En een nieuwe set moest pakken om me als nog te steriliseren. Vandaar dat ik 2 serienummers kreeg. De behandeling duurde iets van uur. Ik was in zoveel veel pijn dat ik zo van de wereld was dat bijna flauw viel en me nog een uur gekost om bij te komen.
Vanaf dat moment nooit meer pijn vrij geweest de volgende dag kon ik nog niet werken. Dagen erna geprobeerd te werken. Die woensdag erop weer bij de dokter geweest was niks aan de hand dan een cyste van 4cm in diameter in mijn rechter eileider. We moesten kijken wat het de komende dagen ging doen en of mijn lichaam het zelf zou opruimen.
Mijn 2de weekend na het plaatsen belande ik op de huisartsen post met zoveel pijn aan de linkerkant. Tijdens de echo was de rechter spiraal te zien. De linker wisten ze niet zeker. De cyste van 4cm zat nog steeds in mijn rechter eileider.
Ongeveer van hier zoveel pijn niet kunnen slapen mijn benen begonnen raar te doen struikelde constant over mijn eigen voeten.

Steeds afspraken bij mij eigen arts niks aan de hand geen problemen zei hij. Lag niet aan essure. Onder tussen de HSG scan gehad. Ik was gesteriliseerd.
In augustus hebben ze laparoscopie gedaan en de cyste leeg gezogen.

Hier voelde ik me nog steeds hetzelfde, dezelfde klachten maar mijn cyclus werden steeds.
Kreeg een controle na anderhalve maand na de laparoscopie bleek de cyste van 4 cm terug te zijn. Weer wachten wat het zou doen. Nog steeds tig ziekenhuis bezoekjes.

Tot in feb 2011 ik nog een laparoscopie om de cyste weg te halen. Nu hadden ze ook mijn rechter eileider tussen het spiraaltje en mijn eierstok geschrapt zodat er geen slechte cellen achter konden blijven dat een nieuwe cyste zouden vormen.

Na tig ziekenhuis bezoeken was volgens de arts niks aan de had en mijn nikkelallergie kon er niet mee te maken hebben want er zat maar minimaal hoeveelheid nikkel in.

In augustus ben ik via een second opinion in ander ziekenhuis terecht gekomen. Daar heb ik meer de gynaecologen gezien en gesproken. Tot ik een scan moest maken. Moest wachten op de uitslag. De week erop kreeg ik dinsdagavond een telefoontje van die gynaecoloog dat ze een derde spiraal hadden gevonden aan mijn linkerkant. Hij had gelijk mijn dossier naar die hoog aangeschreven dokters van wat hij kon verwachten en waar hij rekening mee moest houden tijdens de operatie. Die maandag lag ik al op de operatie tafel. Hij wilde geen risico nemen. Na de operatie bleek dat ik maar 2 spiraaltjes terug gekregen had ipv 3 omdat hij de derde die in mijn buik zat weg heeft moeten snijden knippen en branden dat het fragmenten waren geworden. Ook was mijn hele linker eileider zo beschadigd dat hij totaal verwijderd moest worden.
Na deze operatie kon ik weer zitten als een normaal mens hoe heerlijk was dat gevoel normaal zitten wat zo vanzelf sprekend is.

Maar daar hield het niet op. De pijn in mijn benen waren niet weg hadden nog steeds een eigen wil. Deden niet wat ik wilde. Het vloeien werd steeds heftiger dat als ik geluk had 10 max niet vloeide. We hebben gewacht wat het zou doen want mijn lichaam had anders zoveel al te verduren gehad ongeveer om het half haar een operatie. Maar helaas dat werd hem niet. In het einde van 2012 heb ik de Novasure methode ondergaan. Dat hielp voor een maand en het vloeien begon langzaam weer te komen. Nog steeds over al pijn in rug en buik benen noem maar op. In dec kreeg ik lucrin injecties om te kijken of dat wilde helpen mij kunstmatig in de overgang te zetten in de 3 maanden dat een injectie zou moeten werken had ik 2 profijt dat ik even niet vloeide uiteindelijk toch besloten dat mijn baarmoeder eruit moest maar omdat ik door al die afgelopen jaren zo verzwakt was en waarschijnlijk niet goed door de operatie zou komen heb ik totaal 9 maanden in de overgang gezeten om aan te sterken voor de operatie deze operatie heb ik eind 2013 gehad op 32 jarige leeftijd. Heb geen pijn in mijn rug of buik meer. Maar helaas mijn benen doen nog steeds niet wat ik wil. Ik loop met een kruk omdat ik niet langer dan 5 min kan lopen. Mijn benen doen elke dag pijn de hele dag, dat ik structureel morfine nodig heb om lichaam rust te geven en aan te sterken..Er zijn weken dat ik het huis niet uit kom. Afhankelijk ben van mijn gezin.

Dus lieve dames dit is mijn verhaal ben 2 jaar aan het zoeken geweest waar wij als Nederlandse vrouwen terecht kunnen hier in Nederland (dit was 3 geleden) Ik ben blij dat wij ( en daarbij bedoel de andere dames, die ik al kende voordat deze fb pag werd opgezet door ons) jullie een plek te kunnen geven waar het oke is om jullie verhaal kwijt te kunnen of met vragen zitten. En vergeet alsjeblieft niet in jezelf te geloven. En dat het niet tussen je oren zit, en probeer zoveel mogelijk te genieten van het leven, dan staan wij ook sterker om die strijd aan te gaan en essure te overleven en om te zeggen dat dit niet oke is. Heel dikke knuffel voor jullie allemaal